Ö Ğ R E T M E N İ M

Ö Ğ R E T M E N İ M

Ankara – 1976

Ö N S Ö Z

Bu kitaptaki şiirleri yazarken, sanatın gerekirliğini hiç düşünmedim belki. Şiirleri ÖZ’ün dışında örmedim. 

Onu açıkta bıraktım.

Okuyuculara, görüş ve duygularımı sergilemeye çalıştım daha çok. Kitabımı, en büyük gücümü aldığım öğretmenim Sayın Tahsin Akçaoğlu’na armağan ediyorum.

İ.Kara

*

ÖĞRETMENİM

Sana saygım sonsuzdur

Babam gibi, anam gibi

Öğretmenim

İstersen kölen olurum

Bir harfle kalmadı

Bana öğrettiğin

Yalnız bir konu var

Ki gücendiğim

Neden bana

Beni öğretmediğin

*

YALAN

Öğretmenim

Yalan söyleyene kızardın

“O, kötü şeydir

Sakın siz söylemeyin”

Derdin

Herkes yalan söylüyor şimdi

Büyükler yalan söylüyor

Küçükler yalan söylüyor

Yalanla kuruluyor

Tüm binalar

Girer miydi her yere

Kötü olsaydı yalan

Girer miydi bu kadar

*

İNSANLAR

Sen öğrettin bana

Vatanımı

Milletimi

İnsanları sevmeyi

Sen verdin bana

Duyguların en yücesini

Öyle saf

Öyle tazeydi ki ümitlerim

Şimdi öyle değilim

Yine seviyorum vatanımı

Yine seviyorum milletimi

Kendimi onlara adadım

Fakat öğretmenim

Ben insanları

Pek anlayamadım

*

YOLLAR

Verdiğin öğütler

Halâ taptaze duruyor

Seni anıyorum zaman zaman

Derdin ki

“Git dediği yola gidin

Gitmeyin gittiği yoldan

Hocanın”

Haklıymışsın öğretmenim

Usulü böyleymiş zamanın

Fakat, neden değişiyor yollar

Neden git denilen yoldan

Gitmiyoruz hep beraber

Tuhafıma giden de

Bu ya

*

TUTSAKLIK

Yüzyıllar öncesi

Nasıl satıldığını insanların

Esir pazarlarında

Senden öğrendim

Bu çağda da satılıyorlar

Bir pazarı yok meydanda

Daha ucuzlamışlar üstelik

Kendi kendini satanlar

Daha da çoğunlukta

Değişen bir şey yok

Anlıyorum öğretmenim

Tutsaklık

Tek dişli canavarın ağzında

Karnında

*

SİLÂH DEPOLARI

“Kavga etmek yok

Gürültü etmek yok

İnsanlar konuşarak anlaşırlar

Fikire, fikirle karşı çıkılır

İnsanlığın gereği budur

Bu, aynı zamanda

Bizi hayvanlardan ayıran

Başlıca bir özelliktir”

Demiştiniz defalarca

Oysa, öğretmenim

Silâh Deposu oldu dünya

Kaba kuvvet hep ortada

Söyleyin ne oluyor

Şu insanlar doğada

*

TARİH

Ne güzel anlatırdın

Tarih derslerini

Sanki o günleri yaşardık

Göğsümüz kabarır

Gözümüz yaşarırdı

Sen anlatırken

Nasıl kovardık

Üstümüze gelen kargaları

Nasıl boğardık

Apansız düşmanları

Her olayın tanımında

Yeniden doğardık

Ama öğretmenim

Es geçmişiz

Öğrenmekte içini

Ve nasıl olur

İçinden yıkmak

Kaleleri

*

İLK İNSANLAR

İlk insanlar

Çıplaktılar doğada

Örtünmeye başladılar

Sonra daha daha

Yeniden açılıyoruz şimdi

Her şeyimiz ortada

Yoksa dönüyor muyuz

Öğretmenim

İlk insanlığa

*

YILAN

İçimde çöreklenmiş

Evcil bir yılan

Doktordun sen

Boşa gitti uğraşın

Çıkartamadın onu

Asalaklığı ki

Beni de sömürüye zorluyor

Yasaklar vız geliyor

Uzanıyorum

Hakkım olmayan meyvelere

Utanmadan

Bir de o yılanı

Çıkartabilseydin içimden

Sen olacaktın öğretmenim

Beni kurtaran

“Ego” dan

*

AYIRIM

“Ağa” diyorlar

“Bey” diyorlar

“Efendi” diyorlar

Neden bu ayırım

Tüm insanlar

İnsan değil mi

Farkları ne

Birbirlerinden

Bıktım

Şu maddenin taktığı

İsimlerden

*

YAŞAMAK

Yaşamak

Bir masal gibi

Öğretmenim

Sürüngenlercesine yerde

Ya dümita

Bir ağacın tepesinde

(Kavak örneğin)

Kaf dağının arkasında

Aç bir dev

Nerden geldiği bilinmez

Bir kasırga

Yaşamak, yutulmamak

Yaşamak, düşmemek

Öğretmenim

*

ÜMİT

Ümit verdin bize

Filiz filiz

Seninle yeşerdik

Seninle güreldik biz

Hiç düşünmedik

Öğretmenim

Baharın sonunu

Yazın geçişini

Ve korkulan

Son baharı

Hiç düşünmedik

Biz

*

DERS

En önemli dersi

Vermedin bana

Nasıl döndürülür

Kocaman dolaplar

Nasıl yükseltilir

Sıfırdan binalar

Kısacası

Nasıl zengin olunur

Yoktan

Öğretmedin

Öğretmenim